To pytanie z pewnością zadawało sobie wielu rodziców na całym świecie, w tym pewnie i Ty. Odpowiedź nie jest taka oczywista. Wiele zależy od tego, co dziecko aktualnie przeżywa i jakie masz z nim relacje.
Wpływ na motywację dziecka jest możliwy, ale bardzo łatwo o nieporozumienie lub pomyłkę. Kluczem do sukcesu jest akceptacja, miłość i odpowiednie wsparcie.
Język i zachowanie rodzica są kluczowe w budowaniu motywacji i poczucia własnej wartości. To bardzo ważne, aby rodzic pomagał dziecku znaleźć swoje silne i słabe strony. Bardzo częstym błędem rodzicielskim jest narzucanie swoim potomkom własnych ambicji. Skutkiem tego może być cierpienie oraz ciągłe poczucie bycia niewystarczającym. Zbyt wysokie wymagania przynoszą zwykle skutek odwrotny do pierwotnie założonego.
Okazuj zainteresowanie prezentowanym postępom i wydarzeniom w szkole, a także nie ignoruj, gdy dziecko prosi cię o pomoc lub uwagę. Ponadto, chwal je za włożony wysiłek, chęci i podejmowane próby. Jeśli skupisz się jedynie na błędach, odbierzesz mu radość i dumę z wykonanej pracy. Młodzi ludzie pod wpływem drobnej porażki często rezygnują z dalszych prób, dlatego przypominaj swojej pociesze o poprzednich osiągnięciach i zapewnij o swoim wsparciu. Jeśli Twój syn lub córka nabiorą wiary w siebie i będą czuć się doceniani, to z większym zapałem będą stawiać czoła przeciwnościom losu.
Wspieraj dziecko w odrabianiu lekcji, ale nie wyręczaj go. Jeśli przejmiemy jego obowiązki, młody człowiek może poczuć, że nie spełnia wymagań, a ponadto uwierzy, że nie warto samodzielnie pokonywać trudności, bo zawsze ktoś będzie nad nim czuwać. Pomagaj rozsądnie, naprowadzaj dziecko na rozwiązanie problemu i pokaż mu, czego nie zauważył.
Pamiętaj o tym, że dziecko szybciej się męczy od Ciebie i nie potrafi kontrolować oraz hamować swoich reakcji na nadmierną ilość bodźców. Niewskazane jest odrabianie lekcji od razu po powrocie ze szkoły, Twoja pociecha zwykle musi odetchnąć od dużej ilości treści i aktywności. Zostawianie nauki na późny wieczór również może być niekorzystne, ponieważ możliwość koncentracji uwagi jest obniżona. Istotne jest zachowanie równowagi między rozrywką, odpoczynkiem, a nauką.
Jak zacząć odrabianie lekcji, jeśli dziecko ma problem z rozpoczynaniem nauki? Dobrym pomysłem jest rozpoczęcie nauki od zadań łatwych lub tych, które mieszczą się w kręgu jego zainteresowań. Zwiększa to szansę na motywację do dalszej pracy.
Nagradzaj dziecko za sukcesy, ale nie rób tego nagminnie. Nagrody mają charakter motywacyjny, ale w dłuższej perspektywie dzieci mogą się przyzwyczaić, a efekt nie będzie już taki sam, jak na początku. Uwaga dziecka nie powinna być skierowana na sam rezultat (nagroda), ale na powód podejmowania się danych zadań oraz ich późniejszy skutek (wiedza). Podarunki za wykonane zadanie mogą również zachęcać do oszukiwania i uczenia się na pamięć.
Bądź kreatywny! Nauka może być ciekawa i godna uwagi, jeśli tylko włożymy w to trochę więcej wysiłku. Wykorzystaj zabawę w skojarzenia, popularną grę “państwa, miasta”, ruch i taniec, mieszanie kolorów, bańki mydlane oraz przedmioty codziennego użytku. Jeśli chcesz wspomóc rozwój umiejętności czytania, tworzenia pojęć i kreatywności, zacznij dziecku czytać, ale przerywaj lekturę co jakiś czas i poproś je, aby opowiedziało, jaki jest dalszy ciąg historii, zachęcaj do podawania synonimów przeczytanych słów.
Pamiętaj też, że jesteś dla swojej pociechy przykładem. Dużo czytaj i rozwiązuj łamigłówki, być może zechce Ci towarzyszyć. Zabawy dydaktyczne przyśpieszają rozwój umiejętności porozumiewania się ze środowiskiem, utrwalają pojęcia oraz pomagają uzyskać wiedzę na temat zainteresowań dziecka.
Gdy dziecko widzi Twoje starania, wsparcie oraz to, że potrafisz aktywnie słuchać o jego wzlotach i upadkach, to czuje się pewniej i o wiele łatwiej jest mu się zmotywować. Wtedy też nie boi się tego, by wyartykułować Ci swoje potrzeby i wątpliwości.
Zdjęcie główne: Drew Perales, źródło: unsplash.com
